MARMITVS IN INTERRETE! PAGINA PRIMA
Ecce Marmitus, illud animal capillatum e stirpe Marmotarum ortum
Difficile est paginam componere ungulas habens pro digitis: optime autem facio ...
Saluete lectores boni. Marmitus Marmota sum. Iohannes angulum situs sui mihi benigne praebuit.
Ver adest, O Adelheidi!
Marmitus in quarta plinthide stat
CALAMITAS! 'Heu! eheu! vae mihi! clamavit Marmitus. num me in tomacula mutare cupiunt? nonne iocantur?'
Marmitus amicique sui in pago lacuum
Lente, o quam lente, Marmitus, Adelheidis, et Hamid ille erinaceus, in sportella e filo pendente, ascendunt ad summam turrim ecclesiae S. Georgii de Breda. 'O quam tenui e filo pendet quicquid in uita maxime arridet', inquit Adelheidis. (epitaphium est in ecclesia eadem). per parvum momentum temporis exspectant descensum ... tum oooooosh! uelocissime revertunt ad terram.
MARMITVS IN INSVLA BRANKSEIA